Naam: Patrick
Leeftijd: 37
Woonplaats: De Wijk (bij Meppel)
Functie: Servicemedewerker
In deze serie "Uitgelicht" interviewen we medewerkers van TSC.
Tijdens de Wereldhavendagen loop ik mee met Patrick. Hij straalt van enthousiasme: "Ik heb nog geen dag gewerkt bij TSC, ik ben altijd aan het hobbyen." Voor Patrick voelt werken bij TSC niet als werk, hoewel hij er al 1,5 jaar in dienst is. Eerder werkte hij op evenementen zoals Lowlands en stond hij ruim 5 jaar achter de bar in de Ziggo Dome. Nu hij de 40 nadert, doet hij het iets rustiger aan.
"Ik vond de bardiensten te zwaar worden," legt hij uit. "Dronken gasten aan je bar of mensen die iets anders ophebben, dat kostte te veel energie. Maar ik wilde in de muziek blijven, in het festivalwereldje. Nu kan ik iets makkelijker even naar achteren stappen en rust pakken."
Patrick is een opvallende verschijning met zijn constante glimlach en aanstekelijke enthousiasme. "Ik heb wat kronkeltjes, zal ik maar zeggen: ADHD en autisme. Daardoor val ik qua werk vaak tussen wal en schip. Via een uitzendbureau kwam ik bij TSC terecht. Mijn valkuilen die me bij een gewone baan parten spelen, vallen hier precies op hun plek. Ik ben drukker, aanweziger. Een 9-tot-5-baan werkt dan niet voor mij. Ik wil mijn energie kwijt. Bij TSC kan ik 100% mezelf zijn; 'what you see is what you get'."
Vanuit De Wijk, ten oosten van Meppel, reist Patrick per trein het hele land door voor zijn werk. "In de zomer werk ik veel: deze week 45 uur, volgende week weer 6. Ik kan mijn eigen drukte indelen, dat geeft me rust. Ik ga goed op de chaos en neem daarna weer even rust. Nu slaap ik bij een vriend en collega in Amsterdam, supergezellig. Ik werk tot en met zondag bij de Wereldhavendagen, echt geweldig om al die schepen hier te zien."
Samen met zijn collega Mike loopt hij over de boulevard. Het is een drukke vrijdagmiddag; helikopters vliegen over en boten manoeuvreren spectaculair over de Maas.
Waar zijn we vandaag?
"Rotterdam, de Wereldhavendagen. Een showcase van bedrijven uit de haven van Rotterdam. Shell, de marine, ze zijn er allemaal. Wij zorgen voor service en veiligheid."
Hoe ziet een werkdag eruit?
"Ik ga met de trein, meld me bij de beheersdienst, word ingeschreven en hoor waar ik sta. Ik krijg mijn spullen en word naar mijn positie gebracht. De afgelopen dagen waren voor de opbouw; nu is het de show voor de komende dagen. Samen met mijn collega surveilleer ik. Het terrein is enorm groot hier, er is van alles te doen."
Wat houdt je functie precies in?
"We zorgen ervoor dat mensen niet van de kade vallen. We zijn aanspreekpunt voor vragen zoals waar de toiletten of EHBO zijn. We surveilleren en letten op hoe het publiek zich gedraagt. We houden een oogje op de veiligheid, letten op agressie, diefstal of het niet te druk wordt op bepaalde punten. Dan spreiden we de publieksstromen. Via de portofoon staan we in contact met onze groeps- en projectleider."
Wat vind je van je werkomgeving?
"Heerlijk, elke dag is anders. Soms sta je bij een concert en nu staan we buiten bij marineschepen van 30 meter hoog."
Wat is de mooiste werkplek?
Ik word mister Adonis genoemd, collega’s hebben dit bedacht. Die naam „komt weg“ van Low Lands. Ik ben een „Low Lander“ in hart en nieren, ik werk het liefst in deze ‚queer‘ tent Adonis. Mijn eerste festival was in 2004, toen is allemaal begonnen, ik heb zelfs een tatoeage er van.
Wat maakt je werk zo leuk?
"Het contact met mensen, service bieden, uitleggen waar de metro is, een ouder helpen die zijn kind kwijt is—kortom, mensen helpen. Dat vind ik mooi. Ik ben amicaal en stap makkelijk op mensen af. Een simpele 'goedemiddag' kan al voldoende zijn. Binnen TSC mag iedereen zichzelf zijn. Ik ben ook onderdeel van de regenboogfamilie, zeg maar, en je wordt volledig geaccepteerd. Discriminatie wordt hier niet getolereerd; je bent wie je bent en dat wordt gewaardeerd."
Wat vind je minder leuk aan je werk?
"Als je bij een noodhek staat, gebeurt er niet zoveel en heb je weinig aanspraak. Maar de meest saaie plekken zijn vaak wel de belangrijkste, zoals een noodweg."
Heb je wel eens een opmerkelijke, spannende situatie meegemaakt?
"Tijdens festival Down the Rabbit Hole, in de tent Croque Madame, kreeg een bezoeker een epileptische aanval. Een collega was er direct bij, ik iets later. We schakelden meteen: muziek uit, lichten aan, ontruimen. We zorgen ervoor dat de EHBO de ruimte heeft om zijn werk te doen en dat alles rustig blijft."
Heb je wel eens een pittige confrontatie gehad met een bezoeker?
"Tijdens een concert gooide een bezoeker zijn drankje over de trappen. Ik tikte hem even aan—praten gaat niet in de herrie—en maakte een gebaar van 'waar ben je mee bezig?'. Hij kwam toen op 3 cm van mijn neus schreeuwen, heel intimiderend. Ik voelde me onveilig en riep een standby team op. Die avond besloot ik mijn dienst vroegtijdig te beëindigen; ik vond het echt heftig. Het is dan de kunst om rustig te blijven. Ik vertelde hem: 'Dit accepteer ik niet.' Ik probeer dan te de-escaleren."
Naar welke klus dit jaar kijk je heel erg uit en waarom?
"Volgende week in de Ziggo Dome: Trevor Noah, een stand-up comedian met echt goede humor. Binnen TSC kun je aangeven waar je wilt werken, en ze proberen mij in de zaal te plaatsen. Ik heb er zoveel zin in!"
Wat is een mooi, leuk moment tijdens je werk dat je is bijgebleven?
"Er zijn er zoveel, maar vorig jaar Diana Ross live zien in de Ziggo Dome was bijzonder. Ze begon met 'I'm Coming Out' en ik pinkte even een traantje weg, trots dat ik kan zijn wie ik ben, ook binnen TSC."
